vijfde verslag: de eerste lesweek
Door: Heleen
Blijf op de hoogte en volg Heleen
10 Mei 2015 | Zuid-Afrika, Wilderness
NAAR DE ACADEMIE:
Met 2 auto's naar school met zijn 6-en. Aditi (zeg Edi), een indisch-zuidafrikaanse (de jongste:29), is inmiddels ook aangesloten als laatste in ons guesthouse.
We spreken de hele dag dus engels als zij er zijn en dat doet mijn engels alleen maar goed.
Kwartiertje rijden, vnl. op dirtroad maar dat is (nu) goed te doen. Vanaf de school een prachtig uitzicht over de vallei en de "Rondevlei" (vlei=meer).
Een heuse schoolbel klinkt om 9 uur. Maandag en woensdag is het tot 3 uur les en de andere dagen tot 1 uur. Dat valt dus wel mee maar we moeten ook veel oefenen op elkaar en huiswerk maken. Iedere vrijdag sluiten we de week met een anatomietoets af. Dat betekent dat we ook echt weekend kunnen vieren en nog het een en ander kunnen gaan zien van dit mooie Zuid Afrika.
We beginnen de dag met anatomie, na de pauze van half 11 technieken en dan nog filosofie, grondbeginselen , communicatie of clientmanagement.
De eerste 2 weken gaat de anatomie over de osteologie= bottenleer. Gelukkig weet ik daar al wel wat vanaf natuurlijk, maar de Engelse namen en termen zijn voor mij onbekend en de taal zelf is echt aanpoten.
Er wordt heel diep op de stof ingegaan maar dat vind ik bere- interessant. We leren niet alleen de naam maar ook elke groef , verdikking van een bot en aanhechtingsplaatsen met andere botten. Dit wordt nog verder uitgediept als we verder gaan met de pezen , banden, spieren , zenuwbanden en orgaanwerking.
Na de pauze hebben we techniek gehad. Eerst uitleg en dan bij elkaar voelen , liggend op een BSR bank, waar die botjes zitten. De BSR is met kleren aan en inderdaad voel je daar genoeg doorheen. Je zou het niet zeggen maar we hebben nog alleen maar "lower back"gehad en dat viel al niet mee om elkaars onderrugwervels en stuitje te voelen (nee,....ik ga jullie niet lastig vallen met moeilijke termen!) Als we weer eens iets niet gevoeld krijgen wordt er geruststellend gezegd dat dat na verloop van tijd ons echt gemakkelijker af gaat. Daar houden we ons dan maar aan vast.
Na de technieken hebben we les van Boetie gehad over filosofie, ook erg interessant en hij weet het enthousiasmerend te brengen!
Donderdagsavonds hebben we als huisgenoten afgesproken om elkaar te overhoren voor de toets. Dit werkte prima en we denken allemaal de toets gehaald te hebben.
Dat moest natuurlijk gevierd worden , dus lekker gaan uiteten bij "Girls" in Wilderness: een wat sjiekere tent dan de pizzeria van vorige week maar de prijzen vallen hier wel mee met uiteten gaan: zzzzalig gegeten (oa. springbokkie)!
Over eten gesproken:We koken om toerbeurt . We houden allemaal van verantwoord en gezond eten, dus daar past een voedselzandloper receptje van mij wel bij. We halen de vers- boodschappen op de zaterdagochtendmarkt en 2 van ons zessen gaan dan de rest van de boodschappenlijst halen. Dat is niet te doen met zijn allen , zijn we al achtergekomen.
In huis verloopt het tot nu toe prima. Gezellig met zijn allen onderling. Het huis leent zich er ook goed voor om het goed te houden. Heb je je eigen ruimte nodig dan ga je lekker op je eigen kamer zitten, wil je gezelschap dan kun je kijken wie er beneden in de grote ruimten zitten voor gezelschap. Daar hebben we zelfs de nederlandse tv zender met het nieuws en....we hebben naar koningsdag gekeken, als echte " dutchies".
Ik wil jullie de ervaring van woensdagmiddag , het uitdelen van kleding op een achterstandsschooltje, niet onthouden.
Jessica heeft het in haar blog zo mooi beschreven: dat ga ik niet overtreffen dus kopieer ik even uit haar blog:
"Jullie kennen de bekende uitspraak van Nelson Mandela vast: ‘Education is the most powerful weapon which you can use to change the world‘. Elsie en Kevin, de eigenaren van ons guesthouse, nemen die uitspraak ter harte. Om de armoede in hun eigen regio te bestrijden, geven ze geen geld (want dat wordt doorgaans aan drank of drugs besteed) maar zamelen ze geld in om de allerarmste kinderen van schooluniformen te voorzien. Een schooluniform is verplicht hier, maar zeker in de winter ook erg noodzakelijk. Centrale verwarming kennen ze hier niet en zonder fatsoenlijke kleding houden de ouders hun kinderen op koude, natte dagen thuis. Een eigen schooluniform (waaronder een regenjas) geeft dus letterlijk toegang tot onderwijs. En alleen zo kan voor iets meer dan 40 euro hopelijk iets aan de toekomst die voor hen ligt worden verbeterd.
Gisteren was een van die momenten om uniformen uit te delen en wij mochten mee. Het werd een indrukwekkende, emotionele ervaring. Op voorhand al, omdat Elsie vertelde dat ze alle merklabels uit de kleding heeft moeten knippen en naamlabels heeft moeten toevoegen, om te voorkomen dat de ouders de kleding retourneren voor geld om drank mee te kopen. Maar ook toen de schooljuf ons wat achtergronden van de aanwezige kinderen vertelde (geweld, verslaving (ook van de kinderen zelf!) en seksuele mishandeling) en Heleen ons – vanuit haar werkervaring – wees op fysieke kenmerken die hun slechte leefsituatie prijsgeven (groeiachterstand, vlekken in het gezicht die duiden op verslavingsproblematiek van de moeder tijdens de zwangerschap e.d.).
Maar het was niet hetgeen verteld werd, dat me het meeste raakte. Dat was vooral wat ik zag: de blik in hun ogen die bloot geeft dat ze het nodige meemaken en bij sommigen hun lichaamshouding die aangeeft dat ze een muurtje hebben opgebouwd om zichzelf te beschermen, maar ondanks alles toch ook de blijdschap, het plezier met elkaar als ze op school zijn en de trotse manier waarop ze hun nieuwe kleding vasthouden. Je snapt: dit is een doel waarvoor ik me ook graag ga inzetten! Omdat onderwijs de sleutel is naar een betere toekomst, maar ook omdat ik nu met eigen ogen heb gezien dat je geld echt goed terecht komt".
Mooi geschreven Jessica!! en ja, ik sluit me aan bij deze aanpak die er echt toe doet en waarmee ik in de toekomst ook nog iets ga doen.
Jullie horen er nog van.
Vandaag na een digitaal dagje van blog, en skypen op moederdag en rustig op balkon zitten na een wasje, ben ik weer helemaal klaar voor de komende cursusweek!
Groetjes en tot blogs!
Heleen
PS. de link van jessica van der Veen, huisgenoot, die ik stuurde in mijn vorige verslag werkt niet als je hem niet kopieert en in de url balk plaatst. Jessica vindt het overigens leuk dat ik er naar verwijs.
Met 2 auto's naar school met zijn 6-en. Aditi (zeg Edi), een indisch-zuidafrikaanse (de jongste:29), is inmiddels ook aangesloten als laatste in ons guesthouse.
We spreken de hele dag dus engels als zij er zijn en dat doet mijn engels alleen maar goed.
Kwartiertje rijden, vnl. op dirtroad maar dat is (nu) goed te doen. Vanaf de school een prachtig uitzicht over de vallei en de "Rondevlei" (vlei=meer).
Een heuse schoolbel klinkt om 9 uur. Maandag en woensdag is het tot 3 uur les en de andere dagen tot 1 uur. Dat valt dus wel mee maar we moeten ook veel oefenen op elkaar en huiswerk maken. Iedere vrijdag sluiten we de week met een anatomietoets af. Dat betekent dat we ook echt weekend kunnen vieren en nog het een en ander kunnen gaan zien van dit mooie Zuid Afrika.
We beginnen de dag met anatomie, na de pauze van half 11 technieken en dan nog filosofie, grondbeginselen , communicatie of clientmanagement.
De eerste 2 weken gaat de anatomie over de osteologie= bottenleer. Gelukkig weet ik daar al wel wat vanaf natuurlijk, maar de Engelse namen en termen zijn voor mij onbekend en de taal zelf is echt aanpoten.
Er wordt heel diep op de stof ingegaan maar dat vind ik bere- interessant. We leren niet alleen de naam maar ook elke groef , verdikking van een bot en aanhechtingsplaatsen met andere botten. Dit wordt nog verder uitgediept als we verder gaan met de pezen , banden, spieren , zenuwbanden en orgaanwerking.
Na de pauze hebben we techniek gehad. Eerst uitleg en dan bij elkaar voelen , liggend op een BSR bank, waar die botjes zitten. De BSR is met kleren aan en inderdaad voel je daar genoeg doorheen. Je zou het niet zeggen maar we hebben nog alleen maar "lower back"gehad en dat viel al niet mee om elkaars onderrugwervels en stuitje te voelen (nee,....ik ga jullie niet lastig vallen met moeilijke termen!) Als we weer eens iets niet gevoeld krijgen wordt er geruststellend gezegd dat dat na verloop van tijd ons echt gemakkelijker af gaat. Daar houden we ons dan maar aan vast.
Na de technieken hebben we les van Boetie gehad over filosofie, ook erg interessant en hij weet het enthousiasmerend te brengen!
Donderdagsavonds hebben we als huisgenoten afgesproken om elkaar te overhoren voor de toets. Dit werkte prima en we denken allemaal de toets gehaald te hebben.
Dat moest natuurlijk gevierd worden , dus lekker gaan uiteten bij "Girls" in Wilderness: een wat sjiekere tent dan de pizzeria van vorige week maar de prijzen vallen hier wel mee met uiteten gaan: zzzzalig gegeten (oa. springbokkie)!
Over eten gesproken:We koken om toerbeurt . We houden allemaal van verantwoord en gezond eten, dus daar past een voedselzandloper receptje van mij wel bij. We halen de vers- boodschappen op de zaterdagochtendmarkt en 2 van ons zessen gaan dan de rest van de boodschappenlijst halen. Dat is niet te doen met zijn allen , zijn we al achtergekomen.
In huis verloopt het tot nu toe prima. Gezellig met zijn allen onderling. Het huis leent zich er ook goed voor om het goed te houden. Heb je je eigen ruimte nodig dan ga je lekker op je eigen kamer zitten, wil je gezelschap dan kun je kijken wie er beneden in de grote ruimten zitten voor gezelschap. Daar hebben we zelfs de nederlandse tv zender met het nieuws en....we hebben naar koningsdag gekeken, als echte " dutchies".
Ik wil jullie de ervaring van woensdagmiddag , het uitdelen van kleding op een achterstandsschooltje, niet onthouden.
Jessica heeft het in haar blog zo mooi beschreven: dat ga ik niet overtreffen dus kopieer ik even uit haar blog:
"Jullie kennen de bekende uitspraak van Nelson Mandela vast: ‘Education is the most powerful weapon which you can use to change the world‘. Elsie en Kevin, de eigenaren van ons guesthouse, nemen die uitspraak ter harte. Om de armoede in hun eigen regio te bestrijden, geven ze geen geld (want dat wordt doorgaans aan drank of drugs besteed) maar zamelen ze geld in om de allerarmste kinderen van schooluniformen te voorzien. Een schooluniform is verplicht hier, maar zeker in de winter ook erg noodzakelijk. Centrale verwarming kennen ze hier niet en zonder fatsoenlijke kleding houden de ouders hun kinderen op koude, natte dagen thuis. Een eigen schooluniform (waaronder een regenjas) geeft dus letterlijk toegang tot onderwijs. En alleen zo kan voor iets meer dan 40 euro hopelijk iets aan de toekomst die voor hen ligt worden verbeterd.
Gisteren was een van die momenten om uniformen uit te delen en wij mochten mee. Het werd een indrukwekkende, emotionele ervaring. Op voorhand al, omdat Elsie vertelde dat ze alle merklabels uit de kleding heeft moeten knippen en naamlabels heeft moeten toevoegen, om te voorkomen dat de ouders de kleding retourneren voor geld om drank mee te kopen. Maar ook toen de schooljuf ons wat achtergronden van de aanwezige kinderen vertelde (geweld, verslaving (ook van de kinderen zelf!) en seksuele mishandeling) en Heleen ons – vanuit haar werkervaring – wees op fysieke kenmerken die hun slechte leefsituatie prijsgeven (groeiachterstand, vlekken in het gezicht die duiden op verslavingsproblematiek van de moeder tijdens de zwangerschap e.d.).
Maar het was niet hetgeen verteld werd, dat me het meeste raakte. Dat was vooral wat ik zag: de blik in hun ogen die bloot geeft dat ze het nodige meemaken en bij sommigen hun lichaamshouding die aangeeft dat ze een muurtje hebben opgebouwd om zichzelf te beschermen, maar ondanks alles toch ook de blijdschap, het plezier met elkaar als ze op school zijn en de trotse manier waarop ze hun nieuwe kleding vasthouden. Je snapt: dit is een doel waarvoor ik me ook graag ga inzetten! Omdat onderwijs de sleutel is naar een betere toekomst, maar ook omdat ik nu met eigen ogen heb gezien dat je geld echt goed terecht komt".
Mooi geschreven Jessica!! en ja, ik sluit me aan bij deze aanpak die er echt toe doet en waarmee ik in de toekomst ook nog iets ga doen.
Jullie horen er nog van.
Vandaag na een digitaal dagje van blog, en skypen op moederdag en rustig op balkon zitten na een wasje, ben ik weer helemaal klaar voor de komende cursusweek!
Groetjes en tot blogs!
Heleen
PS. de link van jessica van der Veen, huisgenoot, die ik stuurde in mijn vorige verslag werkt niet als je hem niet kopieert en in de url balk plaatst. Jessica vindt het overigens leuk dat ik er naar verwijs.
-
10 Mei 2015 - 19:26
Carla :
Hallo Heleen. Zo te lezen gaan die eerste weken fantastisch! Genieten van een mooie omgeving en fijne huisgenoten. Je krijgt de groetjes van Wim Klaasen , Herbergier Heythuysen en van mij a big bug. Carla -
10 Mei 2015 - 20:03
Hans Das:
Lekker geschreven, waardoor ik me er goed in kan verplaatsen. Sterkte bij dat wat je bezig houdt! Xxx -
11 Mei 2015 - 08:47
André P:
Hoi Heleen,
Leuk geschreven en geeft ook een indruk waar je mee bezig bent.
Geniet en kom met zoveel mogelijk kennis terug, je zult er lange tijd plezier van hebben.
Groetjes
André
-
11 Mei 2015 - 10:04
Disch,M.-Cécile:
Geweldig, hoe overzichtelijk jij alles bijhoudt met schrijfwerk, Heleen;
en niet te vergeten de toepasselijke foto's.
Mooi hoor, zo krijgen de "thuisblijvers" wel een indruk hoe fantastisch het daar ginds aan toegaat.
Fijn dat je met de Engelse taal overweg kunt maar begrijpelijk dat technisch Engels je de das om doet.
Eenmaal op de rails, zal ook dat gaan lukken en wens je uiteraard hiermee veel succes toe !
Heleen, toi-toi en met plezier kijk ik weer uit naar je volgend verslag,
hartelijke,contenten-groetjes,
M.-Cécile. -
11 Mei 2015 - 17:45
Renè Scheffer S.r.:
Beste Heleen;
Heleen wat hebben we weer genoten van je verhalen over je verblijf in Afrika, dat de studie wel pittig zou zijn dat had je zelf wel ingeschat maar de werkelijke uitvoering komt nu toch op je af dan het technische Engels erbij leren is niet niks, maar met jouw motivatie kom je er zeker wel en zal je het spoedig geleerd hebben.
Wel fijn dat je met de andere huisgenoten zoveel fijne dingen kunt doen dat maakt de studie tot een fijne ervaring en kun je het gemis van je dierbaren een goede plek geven.
De markt is daar wel belangrijk voor jullie een leuke plek om te komen ,en de cultuur leren ervaren,de dagelijkse boodschappen is altijd een noodzaak en hoort er bij;erg fijn is het dat je in de praktijk de hulp aan de plaatselijke bevolking leert kennen en hoe de scholing wordt gedaan van de kinderen in die Regio,en wat daar mee gemoeid is.
Heleen wij gaan sluiten met onze reactie en wensen je nog een fijne avond toe!
Lieve groeten Netty en Renè s.r. uit Weert -
12 Mei 2015 - 20:22
Karin:
Hoi Heleen zo ver weg en door je verslagen te lezen toch dichtbij!! al die termen.... oeps die zijn bij mij ook heel ver weg gezakt. maar ergens komt het dan toch wel weer boven borrelen? wat een lieve koppies op de foto"s
. en verder zorgen we in nederweert dat Rene ook af en toe wat te eten krijgt;) liefs Karin, -
18 Mei 2015 - 22:20
Rianne:
Jeetje wat ben je goed bezig, al die verhalen. Wat een belevenissen allemaal. Geweldig dat je dit allemaal mee mag maken. Ik lees tussen de regels dat je er echt van geniet. Mooi om te merken. Succes met de anatomie. Je zal merken dat dit steeds makkelijker gaat. Voel ze en ik zie uit naar het volgende verslag.
Liefs Rianne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
